10 Kasım 2011 Perşembe

Degil mi?

   Hayat acıtıyor, delik desik ediyor, en sevdiklerimizi en kalaylı dusmanımız yaparken, dusman bellediklerimizi en sevdiklerimiz yapabiliyor.En onemlisi de uzun uzadıya soylemek yerine kısa cumleler kurmayı ogretiyor.
  
   Kalp kırıklıklarını yutmayı ogrenirken, hazmetmeyi hep erteliyor. Biriken pismanlıklar icinde yuzerken, yarın ne yasayacagından habersiz akıntılarla bogusturuyor. Dalga kopukleri yuzumuze carparken ufukta kurtarıcı bir gemi gorur muyum diye umutlandırıyor. Mahrum kalmayı sıcak iklimleri ozlerken hissettiriyor.Okyanusun ortasında, yapayalnız tek basına tutacak tek bir el ararken gozlerin, zifiri karanlıkla basbasa bırakabiliyor ansızın.

   Olsun ! Ne var ki gokyuzune baktıgında, dipsiz mavilikleri gorebilirsin. Gozlerini kapayıp ruzgarla dans edebilirsin. Kucukken yaptıgın ucurtmalar, bulutlara yenik dusmezler ve elbet senin gokyuzunu renklendirirler. Elbet zifiri karanlıklar aydınlanır, ruhun karaya cıkar , ellerini tutacak cok eller olur. Dalgalı denizlerle bogusmak zorunda kalsan da hayatta, umut soluktur, bunu yazmalıdır kanunun...

  

  

1 yorum:

  1. Harikasın sende bir cevher var sakın yazmayı bırakma.....

    YanıtlaSil